Wyjazd

Po pobudce i zdjęciu kagańcu szybko wyszedłem z Panem na spacer. Przeszliśmy się na około bloku i jeszcze troszkę dalej. Zrobiłem to co piesek zrobić musi w trakcie spacerku. Szybko jednak wróciłem do domku, bo już czekało na mnie jedzonko. Oczywiście wszamałem je niemal jednym tchem, co odbiło się na mnie chwilę później. Pani tymczasem szykowała śniadanko i karmiła Fuksję. Potem Borowscy zabrali się za jedzenie śniadanka, a my z Fuksją postanowiliśmy im w tym towarzyszyć.

Po całej tej biesiadzie Pani zniknęła w sypialni i coś tam znosiła na łóżko. Raz jakiś perfum, raz pastę, kilka skarpetek czy inne takie tym podobne. Mi tymczasem łapczywie zjedzone śniadanko dało o sobie znać. Jednym słowem - wróciło. Ciekawska Fuksja nie pozwoliła mi jednak szybko posprzątać. Na szczęście szybko się znudziła i problem zniknął.

Po całej tej akcji postanowiłem pomóc Pani w sypialni. Jak się okazało Pani nas pakowała, a ja jej pomagałem w jedyny dobrze sobie znany sposób, a więc kradłem różne rzeczy z łóżka i uciekałem z nimi pod stół. Nie opóźniło to jednak pakowania i w końcu cała nasza Paczka udała się do autka z torbami i w drogę. Dojechaliśmy do Sośnicy, gdzie zostałem wysadzony razem z Fuksją. U Freda Pan powiedział mi, abym był grzeczny i spokojnie na Nich czekał. Pani pogłaskała i poklepała dodając "Zostań". Tak więc zostałem. Troszkę smutny, ale zostałem. Potem pojechałem do Bojkowa, gdzie zostałem z Fredem. Pani i Pan do końca dnia nie wrócili. Noc spędziłem w domku Freda. Do ugryzienia!

Mechanicznie

Zjedliśmy i odwieźliśmy Panią bardzo szybko i ruszyliśmy w drogę, dalszą drogę ku zachodzącemu słońcu. No dobra, było jeszcze rano, ale kierunek drogi mniej więcej się zgadzał. Pojechaliśmy do Bojkowa, aby odpocząć. Coraz bardziej podobają mi się te spokojne i relaksujące poranki na łonie natury.

Sprinter

Obudziłem się i od razu przywitałem z Borowskimi oraz z Fuksją, i cierpliwie czekałem, aż się obudzą, by im bardziej nie podpadać. Gdy zjedli szybkie śniadanko, ja niecierpliwie czekałem na wyjście i nie mogłem nic przełknąć. Tak więc odwieźliśmy Panią do pracy i pojechaliśmy do parku, ale trochę dalej niż ostatnimi czasy.

A gdzie zdjęcia

Pisanie ogonkiem :)

Na spacerku porannym byłem tam gdzie ostatnio hasam, czyli w parku. Polatałem troszkę po trawce i zmęczony wróciłem do domku, gdzie miało czekać na mnie jedzonko. Otóż nie czekało. Przypomniałem sobie, że jak rano ukradłem kanapkę ze śniadania Pan powiedział, że ma nadzieje, iż się najadłem, bo to było moje śniadanie. Tak więc byłem nienajedzony, a na domiar złego musiałem siedzieć w małym pokoju otoczony masą zabawek, ze swoim legowiskiem. Taki tragiczny stan rzeczy powodował u mnie piszczenie na okrągło. Sami powiedźcie jak można w takich warunkach egzystować? Tak więc cały czas leżałem i udawałem czajnik i tylko słowa Pana, abym się uspokoił wywoływał chwilę ciszy - na chwilkę. Tak więc zamiast się pobawić i smacznie pospać to cały czas piszczałem.

Pod parasolem

Obudziłem się i rano za oknem najzwyczajniej w świecie padał deszcz. Ponadto Borowscy jak zwykle zaspali. Przez co w biegu zjedli śniadanie, a ja nie wyszedłem na spacerek, tylko od razu ruszyliśmy do autka i w drogę. Absolutny standard czyli odwieźliśmy Panią, a potem w drogę. Nie jechaliśmy jednak do Bojkowa jak zwykle, ale pojechaliśmy w inne miejsce. Nie znałem tego miejsca, ale Pan mnie oprowadził po nim. Chodziliśmy po trawniczku, po parkingu, a w końcu trafiliśmy do dobrze znanego mi parku. Niestety padający deszcz skrócił bardzo gwałtownie nasz spacer. Tak więc wróciliśmy do autka i tam zostałem, a Pan poszedł gdzieś, zniknął na dłuższą chwilkę. Ja zabrałem się za bardzo poważne rzeczy, czyli spanie.

Łóżkowy zakaz

Śpioszki w oczkach
Po nocnych ekscesach, Pani nie była za bardzo zadowolona podobnie zresztą jak Pan. Zupełnie nie rozumie dla czego, przecież ja tylko chciałem Im wygrzać. Ech i taka wdzięczność za dobre uczynki, tylko złość i krzyki cały dzień!

Strażnik snu

Niedziela była spełnieniem moich sobotnich snów, a raczej marzeń. Do popołudnia na telewizorze leciały różne filmy, a Pan i Pani kanapowali się delektując się docierającymi do nich obrazami. Trochę przez to wszystko miałem ciaśniej, ale za to było znacznie cieplej i jakoś tak miło.

Farbowanko

Ech poranek był dość straszny. W ogóle nie chciało mi się wstawać po tak męczącym dniu poprzednim. Skoro świt obudziłem się i byłem zmuszony do spacerku, na szczęście po nim mogłem położyć się od razu spać. Niestety nie trwało to za długo bo już przed południem ruszyliśmy na zakupy. Ja oczywiście w zakupach nie uczestniczyłem, ale mogłem sobie  poodpoczywać przy aucie, czekając na moich Borowskich. Dość szybko się uwinęliśmy, bo trzeba było wracać do czekającej na nas Fuksji. 

Na mokro

Poranny spacerek, ten który polegał na odprowadzeniu Pani do pracy, odbywał się w deszczu. Nie był to zbyt wielki deszcz, ale za to bardzo mokry, tak więc wróciłem do domku troszkę cięższy, niż wyszedłem. W domku od razu wskoczyłem na kanapę, a Pan jedyne co zdążył zrobić, to dać mi ręcznik, który siłą wciskał pode mnie. Tak więc kanapa bardzo szybko troszkę namokła. Mało tego, bardzo szybko w moim odpoczynku zaczęła mi przeszkadzać nudząca się Fuksja.

wstawaj!

Psycholoszka

W mojej główce nie było tyle byków

Wczoraj w drodze popsuł się samochodzik. O dziwko siedziałem sobie na kanapie zupełnie spokojnie, zupełnie jak zawsze w aucie i nagle jak nie strzeli jak nie jak nie rąbie coś z tyłu. Mało nie umarłem ze strachu, nie no żartuje, ledwo powiekę otworzyłem. Od tej pory każda dziurka w ulicy kwitowana była wielkim hałasem. Okazało się po szybkie diagnozie, że pękła sprężyna w zawieszeniu. Autko pozostawione została na parkingu. Tak sobie pomyślałem, że chyba powinienem przejść na dietę, bo to może tak troszkę moja wina, w końcu ostatnio troszkę przybrałem oczywiście masy mięśniowej.

Miłość

Wczorajszy dzień należał do gatunku tych raczej spokojnych. Kilka chwil przed pierwszym dzwonkiem budzika już z Fuksją byliśmy na nogach. Ja gramoliłem się na wyrko koło ukochanych Borowskich, a kociak wydzierał się ze swojego domku zza krat.

Zazdrość

Koci pazur, ząbek psi!

Poniedziałkowy poranek zaczął się "walką" panowanie w sypialni. Znaczy gdy Borowscy szykowali się do wyjścia, ja ganiałem za Fuksją, by móc pomóc jej zrobić siku i inne takie.

no choć tu!

Niedzielny leń

Pisane siuśkami po śniegu!

Wczorajszy dzień upłynął mi na spokojnej egzystencji w domowym zaciszu, przerywanym jedynie wyjściem na spacer. W końcu należało mi się to, po tak ciężkich i męczących ostatnich dniach. Leniwy dzień zaczął się równie leniwie. Skoro świt, czyli gdy słońce było już dość wysoko poszedłem z Panem, zaraz po jego pobudce na spacerek, nie budząc nawet Pani.

Legionista

Pisane z tarczą w łapkach

Wczorajszy dzień był bardzo interesujący i zdecydowanie inny niż wszystkie dotychczasowe. Działo się wiele ciekawych rzeczy, a mój Borowski robił wiele zdjęć zapominając tylko o jednym, o robieniu zdjęć mi. Tak więc wczorajszy dzień na zdjęciach będzie bezfuriatkowy.

Odpustowo

Po ciężkiej nocy przyszedł czas na spacerek z Panem. Chodziliśmy sobie po okolicy, dokładnie tam gdzie dzień wcześniej. Mały owocny spacerek i od razu lepiej zaczyna się dzionek. Po powrocie miseczka była pełna kaszy. Z racji tego, że nie było niczego innego, to i to zjadłem. Potem dzionek potoczył się już dość spokojnie i leniwie, trochę pobiegałem po ogródku, trochę pożebrałem o jedzonko. Fuksja tymczasem poznawała pokoik w czym, od czasu do czasu ,jej pomagałem. Ona jednak znalazła sobie idealne miejsce na poręczy, poręczy kanapy :)

idealny dołek

Połowa kanapy

Wczorajszy post nie bez powodu został gwałtownie i szybko przerwany przez wyjazd, ale dlaczego i jak do tego doszło to zaraz postaram się wam wyjaśnić.

Jak grzmot

Po pobudce i wczorajszych przebojach żywieniowych moich i kota, na Borowskich czekała niespodzianka w postaci siuśków (tak się kończy picie wody po nocy), a chwilę po posprzątaniu owego zajścia, Fuksja zostawiła twarde dowody na to, że jedzonko jej smakowało.

Pasztecik

Fałdek troszkę zasłaniał literki, stąd byki.

Zostawanie w domku to dla mnie wielki problem. Zupełnie nie wiem dlaczego tak się stało. Po prostu pewnego dnia przestało mi się to podobać, nie wiem po czym i nie wiem dlaczego. Po prostu szczekałem i już, przez co ostatnio mam wielkie problemy, bo przez sąsiadów, którym to szczekanie się nie podoba, trafiam w kaganiec i zostaje wywieziony do Bojkowa. Na szczęście wtorek był inny, bo Pan został ze mną.

Nie był to zwykły nudny dzień poświęcony spacerom i spaniu. Musicie pamiętać, że jest z nami kot i dwie straszne fretki.

Kości zostały rzucone

Uszko rozmazywało tusz

Poniedziałek był małym powrotem do rzeczywistości, do dnia codziennego. Poranny spacerek, a potem chwila zabawy z kotem, podczas gdy Borowscy jedli śniadanko. Nagle się ubrali, kotek trafił do transportera, a ja w powietrzu wyczułem pyszną kosteczkę, która na razie była poza moim zasięgiem, na szafce. Oni się już zbierali, gdy kosteczka wylądowała pod pojemniczkiem i zająłem się jej wygrzebywaniem. Nawet nie widziałem kiedy wyszli, ale jak obrałem ją z mięska to zacząłem Ich z utęsknieniem nawoływać. 

Na kota urok

Pisane od noska

Niedzielny poranek upłyną znowu na nieskrywanej radości z kupki Fuksji, która nastąpiła z samego rana, ledwie kilka godzin po wstaniu słońca. Pan ledwo przytomny wybrał się ze mną na spacerek. Przeszliśmy się w koło bolku bym mógł oddać się uciechą poranka. Po powrocie do domku wróciliśmy do snu. Miałem wrażenie, że spaliśmy 4334545323 dni. Po pobudce śniadanko i dzionek jakoś leciał, a w domku panowało istne szaleństwo. Fredki siedziały w klatce w klatce a wypuszczanie ich w domku to istna katorga więc postanowiliśmy udać się na zakupy. Kot został ja również zostałem zostawiony na chwilkę, ale przypomniałem o sobie i trafiłem w kaganiec. W takim stanie pojechaliśmy do sklepu. Ja pilnowałem autka a Oni robili zakupy. Wrócili dość szybko i udaliśmy się do kolejnego sklepu. Ja byłem już zmęczony i nie chciałem wysiadać z autka, ale musiałem. W tym sklepiku byli krótko bo przynieśli tylko jakieś szelki. Na mnie za małe wiec pewnie dla fretek, bo przecież nie dla Fuksji.